Karanlıktan aydınlığa doğru giden bir yol
Sessiz, soğuk ve yağmurlu
Yürüyorum
Sana varabilmek
Senin olabilmek için yürüyorum

Güneş kendini göstermek için o kadar nazlanıyor ki
Hiç doğmayacak galiba diyorum içimden
Ve Eminönü’nün sabah sessizliğini bozan bir ses
HAYDE SICAK SİMİT ÇITIR ÇITIR
İşte güneş göründü
Bir gün geçmesine rağmen
Seni o kadar çok özlemişim ki

Dolaşıyorum gençlik yıllarımı geçirdiğim
İlk kavgamı ettiğim, ilk aşık olduğum sokakları
Neyse yürümeye devam ediyorum
Dedim ya güzelim
Sana varabilmek
Senin olabilmek için yürüyorum

Ahşap bir evin önünde duruyorum
Gözlerim ikinci katın penceresine dikiliyor
Camdan çıkıp bana gülümseyecek
O şirin kızı bekliyorum
Onun o gözlerindeki ışıltıyı
Umudu, sevgiyi görmeyi
O kadar çok istiyorum ki

Tam bir saat kapının önünde bekliyorum
Sen o evden taşınalı
Bu mahalleden, gönlümden kopalı
Aylar, yıllar olmasına rağmen

Geceler hiç olmasa keşke hayatımda
Odanın ışıklarını yakma ihtiyacı duymasam
Karanlıkla birlikte üzerime çöken baskı olmasa
Dert olmasa, keder olmasa
En azından sen olmasaydın hayatımda

Yerini tutmuyor şimdi delicesine sarıldığım yastık
Ellerim ellerini, gözlerim gözlerini
Kısacası bedenim seni istiyor

Nasıl da çıkmıştın karşıma sıcak bir yaz akşamı
Ah keşke gözlerim kör olsaydı da görmeseydi
Keşke kalpsizin biri olsaydım da sevmeseydim
Ve keşke bunağın teki olsaydım da
Unutabilseydim seni………….