özlemim bir koyu karanlık bu Cuma gecesinde
mısralarımın beyaz tenli ay ışığı gidiyor meçhule
yıldızlar uzak yakamozlar yine yalnız şiirlerimde
düşlerim gözyaşlarımla dökülürken ellerime
örseleniyor suçlarım ruhum sığmıyor bedenime
şimdi bir ses kaldı geride, çınlayıp duran beynimde
ve bir de resim saplanıp kalan ıssız hayalime
hoyrat dilimle parçaladım bu güzelliği istemesem de
hayır hayır faydası yok ne kadar ah etsem de
suçum bu kadar büyük mü ki cezamı çekiyorum hasretle
ne gariptir sınırsızca özgürüz en ücra tekliğimizde
fakat birbirimize mahkumuz ölesiye sevmekte
değişmek isterim özgürlüğü mahkumiyete
yenemedim yenemiyorum mukadderatı ne çare.