Karanlık dünyamın ısığı oldun sen
Senden önce öylesine kötümserdim ki hayata karşı
Son ayrılışım beni korkulu ve kaçışları oynayan,
Biri haline getirdi…
Kaçışım insanlardan hayattan değildi aslında
O kadar çok darbe aldım ki insanlardan
O kadar kanattılar ki kapattığım yaralarımı
Ben kurtuldum yine üşüştüler akbabalar gibi etrafıma
Artık korkmuyorum ne olursa olsun
Herşey olacağına varmıyor mu sanki şu fani dünyada
Korkularımdan, cesaretsizliğimden, kaçışlarımdan,
Beni sıyırıp alan sen oldun…
Yerin o kadar ayrı ki
En içte, en derinlerdesin sen…
Seni unutmak ne kelime
Sus günaha girersin
O kadar benimsedim ki seni
Sanki her zaman vardın yaşantımda…
Ya da seni bekliyordum bunca zaman…
Yalnızca seni…
Sen içimden biriydin zaten
Geleceğini biliyordum, biliyordum anlıyor musun?
Kaçışları oynasamda ümidimi hiçbir zaman yitirmemiştim
Dualarım hep bundan yanaydı
Seni buldum artık,
Söyleyin bana bundan ötesimi var