düşler aleminden sıyrılıp gece
okşamakta öksüz saçımızı
aydınlık neredesin
buzdan nefesleri okşasın yüreğin
tozlanıp rüzgarda savruldu benliğimiz
gel topla
ışıktan ellerinle dağınıklığımızı

gel gözlerinde ceylan bakışı ışık
dudağında gök mavisi tebessüm
can simidi düşünceler
kırılırken okyanus dalgasında
bergüzâr edilir sevgi ޞeytan’a
artık zaman ötesi görünüştür
kurban sunarken ޞaman Erlik Han’a
ışığı toplamak uzak bir düştür
yenik düşerken Zerdüşt Ehriman’a

yağmurun rahmetinde damla damla sır
kimbilir kaç yıldır kaç asır
yağarken üstümüze hoş gör
ısırırken beyinleri karanlıklar

kırılan umut yürekleri çizerken
gözyaşı kan ezilen can olur
sevgi toz olup rüzgarlarda gezerken
göklerde bir deprem heyecan olur
belki ışığı toplamak uzak bir düştür
peki insan nasıl kahraman olur
güneş doğunca gece ölmüştür
bilinmez değil ki bu
karanlığın katili ışıktır.

Maraş – 30.01.1993
Kaynak: Uzunoluk Dergisi