Karanlikta bir çekiç dövüyor düşüncelerimi
Sen, öyle aydinlatmişsin heryeri
Sabahi sinirle kirbaçlamiş
Ve salivermişim dünü bu güne

Ne sevda kalsin boynu bükük ne de aşk çok gururlu

Bir piano tuşunda gamlarimi saklarim bir de sazin teline
Usul bir uyku sarar rüyalarimi.
Çok şiir yazdim çok şiirlerimde sabaha sarktigimi yazdim.

Bir kuşun kanatlarina sevdami uçurdum.
Bir kaya ezdi aglamakli oluşumu.
Yaşli kadin maniler söyledi.
Ah edip agit yazdi ölen aşklara

Saçlarini yoldu aşik olan oglunun haline
Bir anne

ޞiir yazdim.
ޞiire hazani gazelleriyle yazdim.
Yagmur dövdüm ellerimle
Rüzgara koştum.
Beyaz bir kartalin kanatlarinda cennete uçtum
Aşik oldugumu anneme hiç söylemedim hiç

Ne şiirlerim kaldi yaprak yaprak
Ne de camin arkasinda hasta yatagim.
Karalar bagladim.
Sevdama sevdalarima şapka çikardim.
Aynayla konuştum ve kendi yanagimi ayna okşadim.
Ve ilk defa bir ayna ile gurur duydum.

Keskin bir karar verdim.
Gönlümün aranjmanlarini parçaladim.
Artik papatyalari koparmamaliyim çünkü seviyor çikmadi.

Rüya da görmemek lazim hiç gerçek olmadi.

Başim bulut bulut daglarim karli
Buluta dokunan hiç bulut tutan olmuş mudur. Ya da beni

Ne sevda olsaydi gönüle dolan
Ne de güneşin bahara bakan gözleri,

Hiç yildiz da olmasaydi geceleri şimal karanliginda
Hiç şiir yazacak ruhum da olmasaydi.
Hiç şiir yazmasaydim hiç

Hiç aşik ta olmasaydim.

Manisa