Günaydın bitanem, güzel karacam.
Kara gözlerinden öpmeye geldim.
Halâ uykuda mı, yatakta mısın?
Kıvrılıp yanına yatmaya geldim.

Hava soğuk, hava ayaz, hava sert
Bense bekliyorum ıssız sokakta.
Ellerim buz tuttu, beynim zonkluyor,
Sen sarıl yastığa, bensiz, yatakta.

Hani evinizde sen, ben ve deden
Rahmetlinin gözü pek de görmüyor.
Biliyor ordayım, dolap ardında;
Adam gibi adam, sırrın vermiyor.

Hakkını helal et ey koca adam
Sen doğruyu yaptın, yanlışı bizler.
Belli, böyle bir aşk seni de yakmış,
Dede, oğul, torun, sırada bizler.

Aklına gelir mi? Düşünür müsün?
Hangi ağaç altı, hangi koy bizim.
Her çayır som yatak, yıldızlı sema
İki beden, bir can, düğün, toy bizim.

Çok da sık küserdin, surat asarak
Küfürler ederdin, ağız dolusu
Bense utanırdım, sana bakarak;
Sus derdim, sussana, yaban delisi.

Esmerim, bitanem, karacam benim.
Kokun halâ üzerimden gitmiyor.
Ruhum zaten senin, teninse tenim
Seni koklamaya zaman yetmiyor.

Çanakkale – 14.02.2007