Bitmeyecek düşlerimin karabasanı
her gün kaç kez seninle uyanıyorum
uykuya hasret gözlerim sancılı
alabildiğince hırslı ve ihtiraslı
bıktım artık senli kabuslardan
ya deli gibi peşinden koşan serseri
ya kendini kaybetmiş şuursuz bir deli
hangisi benim bilmiyorum artık
yine uykularımın birinden ıkıveriyorsun
yapma bunu bana diyen haykırışlar yükseliyor
camlar parçalanmış komşular seyirde
kırılan cam parçasıymış gibi görünse de
yine kırıyorum böyle bir günü senin uğruna sana
parçalatıyor bu kırıklar seni her zerrenle bana
kaçmak istiyorum senden acıma çare olur diye
bulamıyorum çıkış yolunu sen oluyorsun bütün kapılar
senin aklımda olduğun her an bir düş bir kabus
tutsaklığımın bedeli daha kaç yıl mapus
bırak da gideyim artık ne kaldı daha alacak benden
düş yakamdan karabasan düşlerimin celladı
gencecik bir ömrün yarım kalan sevabı.

31.07.2007