Acep gülecek mi bu karabahtım,
Gülse de anlamı kalmadı gitti.
Sevda sarayında kurulu tahtım,
Aradığı yeri bulmadı gitti.

Bağlamıştım umudumu kadere,
Alışmıştım artık gamla kedere.
Sevda çiçeğimi nazik ellere,
Vereyim dedim de almadı gitti.

Belliydi halinden bana küskündü.
Hıçkırık sesiyle yüzünü döndü.
Manalı manalı baktı yürüdü.
Dedi ki “Ahtımız olmadı gitti.”

Yaklaştım yanına, kolundan tuttum.
Dedi ki “Vefasız, sana umuttum.
Ne tez sevdin beni, ne tez unuttun.”
Dedim ki “Bahtımız gülmedi gitti.”

Hüzünlü gözleri yaşla dolmuştu.
Hazan vakti gibi rengi solmuştu.
Sinesinde ben ve kendi kalmıştı.
Giryanını sonunda silmedi gitti.