Ayakta durmak zor yokluğunda
Kalbim nefes nefese gözlerim kararıyor
İğrelti gölgeler etrafımda
Çember daralıyor
Yalnızlık boğazımı sıkıyor
Doğmadı güneşim sen gittikten sonra
Doyamadı bakmaya gözlerim yari arıyor
Yalnız yalnız geceler değil gündüzler de bana kara
Hasretim yara yara gönlümde amansızca kanıyor