Yine hüzünlü bir akşamüstü,
Yeşil doğa sanki bana küstü.
İnzivaya çekildi, tüm dünya,
Yalnızlık cemresi gönle düştü.

Yalan dünya döner ağır ağır,
Yıldızlar uzakta kıpır kıpır,
Elimi uzatsam gökyüzüne,
Kaçar benden; olurum kahır.

Hilali, ah bir elime alsam,
Alsam da ötelere fırlatsam,
Açsın, önümdeki engelleri,
Delicesine yârime koşsam.

Ama nafile, boşa uğraşlarım;
Kaybolmuş hayâlleri ararım.
Onlar da arkasını döndükçe,
Kara bahtıma yanıp ağlarım.

İnsanlardan bir medet umarım,
Dost bildiğim omza sığınırım,
Kapandıkça yüzüme kapılar,
Kara bahtıma bakıp ağlarım.

Balıkesir – 2002