İşte,
İçerdeyim güzel annem.
Kapılara,
Bir bir kelepçe vuruldu,
Ben geçerken.
Nemli,
Sigara kokan loş bir oda,
Sararmış, solmuş yüzler
Volta atmayı öğrendim,
On adımda biten avluda.
Hiç gece olmaz burada,
Bundan mıdır acaba
Görünmez yıldızlar?
Kapının kelepçe sesidir,
Sabahı akşamdan ayıran
Demir parmaklıklar,
Ne kadar da soğuk,
Anlamsız bakıyorlar bana.
Babam geldi yanıma,
Görünce,
Demir parmaklıklar arkasında.
Döktü gözyaşlarını,
Betonu parçalarcasına.
Arkadaşlarım, dostlarım
Bugün de gelmediler işte.
Sanki öncesi yoktu hayatımın
Özgürlüğümdü tek kanıtı.

ޞanlıurfa – 1994