Baba, oğula düşman, ana, kıza küsmüş,
Suratlar asık.
İnsanlar öfkeli, yüzden bin parça düşmüş,
Kaşlar çatık.
Deli aklını kaybetmiş, akıllı delirmiş,
Kafalar kırık.
Merak batıya kaymış, öz benlik unutulmuş,
Gençlik yırtık.
Geceler uzadıkça uzamış, güneş kaybolmuş,
Nerde aydınlık.
Teraziler kaymış, adalet eskide kalmış,
Hesaplar karışık.
Sistemler değişmiş, efendi köle olmuş,
İnsanlar alışık.
Fiyatlar tavan yapmış, insanlık ucuzlamış,
Ruhlar satılık.
İstikamet bozulmuş, şehirler kurtlara kalmış,
Yollar kıvrık.
Cücelerin boyu uzamış, alem daralmış
Gökyüzü basık.
Medeniyet namına ne medeniler harcanmış,
Elbet yazık.
Binbaşlı ejderha av peşine düşmüş,
Sineler açık.
Edebsizlik prim yapmış, küstahlar alkışlanmış,
Haya batık.
Azınlık çok olmuş, çoğunluk yok olmuş,
Düzen karmaşık.
Hesap içinde hesaplar, dostluk unutulmuş,
Düşmanlar barışık.
Yüzler maskeli ve çirkin güzel sunulmuş,
Yok ki tanıdık.
Güneş dünyaya küsmüş, ay bize gülmüş.
Her yer karanlık.
Sevgililer çoğalmış, sevgi unutulmuş,
Gönüller kaçık.
Kaptan boğulmuş, çoban kaptan olmuş,
Gemi yatık.
Sular çekilmiş, denizler kurumuş,
Yaşamaz balık.
Domuz kurban edilmiş, önümüze sunulmuş
Bulunmaz azık.
Hayvanlar evde yemeğe ortak olmuş,
Yerimiz samanlık.
Arsızlık alkışlanmış, edebliler yuhlanmış,
Terbiye saçık.
Ciddiler susmuş, ciddiyet vurulmuş,
Kişiler cıvık.
Saflık kaybolmuş, safiyet buruşmuş,
Çocuk yılışık.
Aşk kirletilmiş, rezillik, aşk sunulmuş.
Aşık sırnaşık.
Kavuşmalar film olmuş, planlar kurulmuş.
Hani ayrılık.
İnsan olan acımış, bu tabloya ağlamış,
Sineler yanık.
Yokluk sevinmiş, `iyi ki var olmadım` demiş,
Utanmış varlık.
Onca şeye rağmen, umut hep varolmuş, sebeb,
Kapı aralık.

Ankara – Kasım 2007