kimse ne olduğunu anlamasın…
kan tarlasına gelincikler ektim dün gece.
çektim kılıcımı, şavkı vurdu ayın çeliğine
bitti rüya, uyandım kan-ter içinde
şiir olması zordu sözlerimin
suya doymuş bir çınar gibi salıverdim yüreğine
zehir zıkkım bir mevsim gibi ağustos
talan etti içimi

kimse ne olduğunu sormasın…
kan tarlasına gelincikler ektim dün gece.
yanarken yüreğim düşüverdim usulca
damarlarından süzüldü senle sevişmelerimiz
ter ve kırmızı bulaştı yüzüme
dokunmak ölmek demekmiş meğer tenine

ben yitirdim gözlerimi
kan tarlasında gelinciklerim büyür artık
ellerimde faili belli bir cinayetin izleri
sevda yazın suçuma en şiirinden
kimse ağlamasın benim yerime
kırmızı olsun gülleriniz
benim için açsınlar
yeter.