Gerçek aşklar çoktan yığıldı
Kuytulardaki bir çukura
En ucuzundan bir litre benzinin,
Bir litre benzinin kokusuna sarılıp
Ve de ince bir kibrit çöpünün
Bir kıvılcımlık sıcaklığı
Üzerine yorgan diye örtüldüğünde
Geç kalmıştık çoktan

Hataları fark edip sonunda
Geçmişi silmek için
Yola çıkıldığında gerisin geri
Geç kalmıştık yine…
Ayrık otları dikenlerin beline sarılmış
Baharı yaşıyorlardı baş başa
O kuytu çukurda.

İşte o zaman aşkların adı değişti,
YALAN oldu…
İşte o zaman insanların adı değişti,
YALANCI oldu…

Bir elin parmaklarını geçmese de
Bir kaç insan var çevremde
Benim gibi…
Aşkı hala kutsal görüp yücelten
Ve “Biz, o insanlardan değiliz”
Diyebilen…

O kuytu çukurda aşklı ateşe verenler
Arkalarını dönüp, çekip gittiklerinden beri
Gökyüzünü mavi,
Yıldızları hala beyaz ve parlak
Sanarak yaşamaya çalışıyorlar…
Hiç bir şey olmamış gibi

Ben ve benim gibiler,
Sadece biz biliyoruz gerçeği.
Aşk, ateşlerde boğulduktan sonra
Yıldızlar siyahlar giydi matemle,
Makyaj yapamaz oldular kan dolu gözlerine
Güneş’in, Ay’ın soluşuna ağladılar…
Gözyaşları damla damla dokundu göğe
Ve kan kırmızısına boyadılar gökyüzünü..

Eskişehir