Hayatı dopdolu yaşamak varken
ޞu yalan dünyada,gözüm kalmadı
Miadım da doldu huzur ararken
Söyleyecek bir tek sözüm kalmadı.

Zeminler de kaygan,üstünde kızak
Acıyı kuşandım,şefkat çok uzak
Her yerde bir pusu her yerde tuzak
Gidecek bir yönüm,yolum kalmadı.

Hazan oldu hem baharım,hem yazım
Hep tavşan kaçarken,kovalar tazım
Çok bağırdım ama,çıkmaz avazım
Dermanım,takatım gücüm kalmadı.

Coştum yine ama çağlayamadım
Gönlümü bir yere bağlayamadım
Yaslanıp sinene ağlayamadım
Gözümden dökecek yaşım kalmadı.

Umutlarım bitti,ben de tükendim
Kuru dallar gibi,hep sürüklendim
Vuslatı beklerken,hasret yüklendim
Kavuşmaya ihtimal da kalmadı…

13.05.2004

Ahmet Dut

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.