Kalem kağıtla buluştuğunda;
Gözlerin gözlerimde beliriyor.
Hüznü, mutluluğu yaşadığım gözlerin…
Hüznün hakkını veren bakışlarını,
Bir kez daha yaşıyorum sanki!

Kalemin kağıda aşkı,
sevdamı düşürüyor gözyaşlarıma.
Er geç kabulleniyorum gerçeği,
Biliyorum beni sevmediğini.
Sevme zaten, bu aşk yeter bize.
Bir aşkı daha kaldıramaz kalbim.

Kalemin kağıda fısıldayışları;
Sessiz çığlıklarımı kamçılıyor.
Ve dilimin ucuna geliyor
O yasak, tehlikeli sözcükler.
Susmakla yetiniyorum bende.
Ancak öyle hukmediyorum kalbi.

Kalemin kağıdı bitirdiği sıralar.
Ölümü hissediyorum üşüyen ellerimde.
Er geç yaşayacağımız ayrılığı, düşünüyorum.
Düşünmek bile acı veriyor nasılsa!
Düşünemiyorum…

06.01.2009.