Yorgun düşen bir kadeh vardı,
Usanmış dert bardağı olmaktan
Koymuş kendini salıverekten,
Düşmüş yere kırılmış
Eser kalmamış o güzel bardaktan

Çokmuş zavallının derdi,
Kurtulmuş artık
Biri gelir anam der ağlarmış,
Biri yavrum deyip kadehe sararmış,
Kimi bir seferde.
Kimi yudum yudum yutarmış

Kenarda duruyor şimdi,
paramparça yerde
Bir başka kadeh yetişmiş bu derde
Bunların hayatı bu,
Hüzün serde var serde
Biri gider, biri gelir öteki nerde
Aranmaz, ağlanmaz arkasından,
Biran sahibinden başka

Münih – 14.10.2004