Uğradım geçen gün bir kabristana,

ޞu dünya hâlinden pek bir farkı yok.

Saraylar yapılmış nice sultana,

Çoğunun “Kış günü evi barkı” yok.

Kimisi besbelli dalmış gaflete,

Durgun sular gibi sessizce akmış.

Kimisi girerken sonsuz uzlete,

Ardında koskoca bir ün bırakmış.

Kiminin böğrüne düşmüş elleri,

Yolculuk başlamış bir bahar günü.

Kiminin başında kavak yelleri,

Kırk gece kırk gündüz sürmüş düğünü.

Kimi gözyaşını hâlâ silmemiş,

Yüreği kor alev nedamet dolu.

Nicesi var kadir kıymet bilmemiş,

O vefa semtinden geçmemiş yolu.

Gözleri arkada kalmış kiminin,

ޞu fâni aleme doymadan gitmiş.

Kimisi albümde gençlik resminin,

Altına bir nokta koymadan gitmiş.

Kimisi dünyayı dize getirmiş,

Bir farkı kalmamış uzak yakının.

Kimi ayrık otu diken bitirmiş,

Kabrinin üstünde Cahit Sıtkı'nın! …

(Taşova, 13.08.2009)

Ali Rıza Atasoy