yağmurlu bir gündü İzmit’te
her zamanki gibiydi aslında her şey
tekdüze binalarda, sokaklarda
yaşam devam ediyordu işte
nice hayalleri yaşamış ve yaşatmış
ve nice hayallere mezar olmuş bu kentte

bir suçluluk hissiyle yürüyorum
yağmurdan göletlerle dolmuş
engellilere değil sadece
herkese engel sokaklarda, caddelerde

tarihini bildiğim ve sevdiğim bu şehir
böyle mi olmalıydı
çirkin ve sanki kimliksiz, sahipsiz
tek suçlu depremler miydi
ben miydim, sen miydin, o muydu suçlu

bu senaryonun devamını kim yazacak
hep birlikte mi düzelteceğiz hataları
uzanabilecek miyiz arzulanan güzel bir geleceğe
yoksa teslim mi olacağız yıkım veren depremlere
ve depremden de beter olan ranta, rantiyecilere