Bir zamanlar en iyi ben anlardım

Bu sevdanın dilinden

ޞimdi ise yine bir ben çekerim

Ne çekersem ayrılığın elinden

Oysa benim noksanım değildi sensiz olmak

Bu ayrılığa faturayı kesen ben değildim

Sen tutuşan sevdaydın gözbebeğimde

Sen en güzel gülüştün dudaklarımda

Sen bitmez tükenmez tutkuydun bakışlarımda

İnan benim noksanım değil sensiz olmak

Bu ayrılığa faturayı kesen ben değilim

Ne yaptıysam sevgim çaresizliğimi yenmedi

Geri kalan ömrüm yokluğun mafyasına

Haraç olarak ödendi

ޞimdi çırpınmaya görsün yüreğimdeki

Akmaya dursun gözlerimdeki

Kesip geçer can damarlarımı

Kesip geçer de tek başıma eğreti bırakıverir hayatla

Öyle koyar ki sensizlik öyle vurur ki hasretin

Sen yanışım sen yıkılışım sen yok oluşum

Sen hayata son bakışım

Sensizliği bir isyan gibi davet ediyorum

Ve yokluğuna susarak baş kaldırıyorum

Çünkü bu anlatılır bir şey değil

Sensizliğin tarifi yok

Hani can pazarına düşer ya insan

Hani ecel müşteridir cana

Hani ölüm namussuzu gezer ya damarlarında

İşte öyle bir şey sensizlik adı neyse

Görmedim bu ömrün hayrını

Senden sonra desem yalan değil

Çünkü bir sendin gerçek olan bir sendin vazgeçilmez

Sen umuda ettiğim yeminlerin en kutlusu

Susan konuşan dağlarımıza ne oldu

Ne oldu o büyülü efsunlu gecelerimize

Bir sevda taşırdık yürekte

Bin bir sevda olurduk yan yana geldiğimizde

ޞimdi o umut dolu yarınları söküp attım yüreğimden

Bir nefeste yarılar geçerim şu ömrü

Bir nefeste kendimi öldüresiye

Yokluğun bütün kahrım yokluğun zindanım

Sen yanışım sen yıkılışım sen yok oluşum

Sen hayata son bakışım

Sensizliği bir isyan gibi davet ediyorum

Ve yokluğuna susarak baş kaldırıyorum

Çünkü bu anlatılır bir şey değil

Sensizliğin tarifi yok

Hani çıldıran özlemlerden idam mangaları kurulur da

Kurşuna dizilirsin ya

Hani gözyaşlarından çaresizliğin ipiyle

Yokluğun darağacına asılırsın ya

Hani ayakların sallanır kalır boşlukta

Hani can bedenden uçup ta

İşte öyle bir şey sensizlik adı neyse

Yurdagül ÖZAY