istemem daha fazla yaşamak,
göreceklerim gördüklerimden belli zaten.
yine de sevmedim değil hüzünlerimi,
yalnızlıktan sıkıldığım söylenemez yine de.
çünkü yağmur yağdığında yalnızsa insan,
ve korkuyorsa şimşeklerden
o zaman tek çaresidir hüzünlere sığınmak.
hüzünler ki alır götürür seni,
ruhunun en derinlerine,
hüzünlerin ki
seni gerçek senle tanıştırır.

yine de pişman değilim,
bir ömrü böyle harcadığım için.
benim kırlangıçlarım var gökyüzünde,
saksıda sardunyalarım,
bahçemde cevizler,çınarlar…

kalbimi ısıtan bir aşk var sonra,
varlığımdan haberdar olmayan.
varsın bilmesin onu ne çok sevdiğimi,
varsın bilmesin ona yazdığım şiirleri.
ama ben de biliyorum
bir aşkın en güzel tek taraflı yaşandığını.

biri var beni bu hayata,
beni bu hüzünlere alıştıran;
ve beni,
bir gemiyi kayalıklara vuran dalgalar gibi
yalnızlığıma vuran.

artık istemem daha fazla yaşamak,
göreceklerim
gördüklerimden belli zaten…