Sularım duruldu artık İstanbul kardeş,
Dalgalarımdan eser yok,
Bir dudağım arta kaldı öpüşmelerden, yarı ıslak,
Bir de dilimde yankısız bir ses, yarım yamalak.
Uslandım artık İstanbul kardeş,
Ellerim tenha,
Yüreğim perme perişan.
Ağlamıyorum, inan toz kaçtı,
Ne zaman ağlayabildim ki sahillerinde,
Anlarsın ya İstanbul kardeş,
Ağlayamadım sahillerine…

Nefesim ümitsizliğini saçtı,
Bu hüzzam geceye,
Yüreğimi buz buz kesen bu hüzzam geceye.
Yaksam ısınır mıydım mısralarımı,
Yoksa daha da üşür müydü ellerim?
Yakamadım, haksızlık ederdim kendime,
Dedim ya uslandım İstanbul kardeş.
Yırtıp atmıyorum mısralarımı sularına,
Bazen gizli gizli ağlıyorum sahillerinde,
Gözyaşlarım dalgalarını ıslatıyor,
Balıklar kıyıya,
Dalgalar sanki benim virane yüreğime vuruyor.
Uslandım artık İstanbul kardeş,
İçimde gizli bir sevda…