Tarihin nehri akar sesinden perde perde
Sende bitmez şarkılar sende tükenmez ahenk
Bazen Bâki’den gazel bazen Levnî’den bir renk
Güllerine ellerin dokunduğu her yerde
İstanbul, sende solan rengin hülyasındayım
Gazellerinde kalan aşkların yasındayım

Ressamın fırçasında damladır her bir dağ
Haliç eteklerinde gemilerin gölgesi
Sularda hayat bulur kadırgaların sesi
Kapanır Genç Fatih’in efsanesiyle bir çağ
Çizgiler canlanırken ufuklarda dün gibi
Mehteranın sesiyle İstanbul düğün gibi

Bu nasıl bir uyumdur rüya mıdır gördüğüm
Mazinin bin bir şekli sende yaşar visâli
Yalı köşk cami mezar hepsi hayat masalı
Dur gitme aklımda kal çözülmesin kördüğüm
Asırlar bir bir geçer susmaz tarihin sesi
İstanbul, mimarinin gizemli abidesi

Muamma bir resimden yüzyılları aşarken
Çinilerde lalesin minyatürlerde gül gül
Ebruda aşk masalı renklerde yandı gönül
Her gününü geceni şiir gibi yaşarken
Durduğun fotoğraflar kederlidir pusludur
Kalanların neşeli gidenlerin yaslıdır

ޞehriban bir yıldızdır gece Karacaahmet
Mehtabın kucağında al duvaklı Üsküdar
Ay yükselir tepede sanki ona türbedar
Nur olur ışık yağar ya duadır ya rahmet
İstanbul, duyuyorum ezanlar okunuyor
Senden gelen her makam ruhuma dokunuyor

Ahşap konaklarında bir neyden akan hüzün
Pürmelâl ateşiyle Hisarlar’da geziyor
Boğaziçi her nameyi sularında seziyor
Gece matem doluyken neşe olur gündüzün
Nasıl gülerse bebek beşikten annesine
İstanbul öyle güler her an kendi sesine

Bu kadar mı yakındır birbirine gök deniz
Kubbelerin ardında güneş sularda erir
Gün biter İstanbul’da yollara hüzün verir
Gece ay ışığında titrer durur yakamoz
Kızkulesi uzaktan seyre dalsın geceyi
Genç âşıklar düşünsün sahilde bilmeceyi

Deryalar üzerinde yıkanır mavi bir düş
Yedi tepe üstünde ipekten bulutlar var
Karışır rüzgârlara yağmur olur umutlar
İstanbul bir tebessüm bir sıcak tatlı gülüş
Sen bir mavi şehirsin denizlerde boyandın
Mayıs sabahlarında büyük zaferdir adın