Sen terkedilmiş yalnızlıklarını aradın,

Sorgusuzca girdiğin mabedimde.

Sen avuntularına inandın, pervasızca!

Ve sen bir kurşun sıktın yüreğime…

Sen unutulmayan yüzler aradın benliğimde,

Sen sorgulanmadan biten aşklarını aradın,

Kaybettiğin sıcaklığın mimarını aradın,

Ben değildim! Ama sen yinede yaktın…

Sen ihanetinin bedelini aradın bende,

Sen kırılan gururunu onardın sevgimle,

Sen incinen duygularını okşadın benimle,

İşin bitti, ve çekip gittin yine…

Sen kaybedilmiş mutluluklarını aradın,

Sen henüz intikamı alınmamış bir terk edilişin,

Henüz insanlıktan nasibini almamış birinin,

Faturasını kestin yüreğime…

Sen, seni unutanların, tamamlanmamış mutlulukların,

Yaşanmamış yaşanmazlıkların, kabullenilmemiş bir ihanetin,

Ve doymak bilmeyen o benlik duygunun zehrini sapladın yüreğime.

Ve çekip gittin sessizce…

Sen avcı oldun da beni de avın yaptın,

Başardın işte! Zehrini boşalttın!

Aldın benden, önceki ihanetlerin bedelini,

Ve bir Kasım akşamı çekip gittin sessizce…

Azmine dayanamadı bu aşkın saflığı,

Hırsına karşı koyamadı sevdam,

Gidişine tahammül edemedi yüreğim,

Sen başlattın, sen bitirdin, ve gittin…

“Hava soğuk, sensiz ayaz, sabret yüreğim sabret”

…Ve ben çekilmez bir adam oldum yine,

            Uykusuz, aksi, nalet…

                                      28 Kasım 2010 / Şanlıurfa