mideme bir sancıdır saplanıyor
uzaklarda uğultusu kalabalıkların
ötesine geçemediğimiz rüzgârlar esiyor
geçiyor ötesine ayrılıkların
bir rakı göz kırpıyor zehrini dökmeye
ellerim seni sarmıyor artık sarmıyor bedenini
gölgeler gibi sığınıyor ardına bayat şarap kokusunun
ellerim saklambaç oynuyor
günahları sobeler gibi
birden beşe kadar sayıyorum devamlı
sayıp duruyorum akşamdan bu yana devamlı
beynime bir sancıdır saplanıyor
ayak parmakların öpmeyi özlediğim ― ben yaşamıyorum
bir bulut çeviriyor sevabını benden yana
bir adet ninnisi var oluyor anıların
koşturuyor promete ― içimde ruhu var hani insanlığın
yaşamak ölmektir bazen tutuşturuyor elime
beynime bir acı uğruyor beynimi hissetmiyorum bundan
aylar geçiyor uzuyor uzuyor batıyor tırnakların
neden hep aynı vapurun kalktığı kıyılarından
mevsimler çiftleşiyor doğuyor süresiz yalnızlığım
sokağı var sensizliğin daha da bir ıslanıyorum
bir suyun akışı oluyorum başıboş musluğundan
uçurumlarımdan aşağı süzül saçlarımı uzatıyorum
tutamamak nedir sayrılarımı camlarım kırılıyor
bekaretini tutuyor yüzüne özgürlüğün
maviliğin biri
bir güvercini tutar gibi ―
yüreğime bir sancıdır saplanıyor

30.12.2004 05:03