umutsuz aşkların umuduyla
gecenin içinden sesleniyorum sana
ama sen yoksun…
“aranıyor” yazısını asıyorum
kenttin bütün sokaklarına
ölü veya diri getirene
ödülümü koyuyorum
ama sen yine yoksun…
kandırılmayan,
kaldırımlarda kaldırmıyor artık
sonu gelmeyen caddelerde
tüketiyorum ömrümü
benzetme edatıyla birlikte
benzetilen de hep sen oluyorsun
yitirilen umutlarımla
sislenen camdan geceye bakıyorum
görevini bitiren geceyle birlikte
sen de yok oluyorsun…