Herkese nasip olmazmış
ޞöyle bakınıp da taşına
Anılmak mezarı başında
Servi gölgeli bir yuvada

Gel gör, kurbanı olmuşum
Ne adım var, artık ne sanım
İsimsizlerden biriyim yalnızca
Üstüne doğmayan sabahın

Nereye gömülmüşüm,
Ne anam bilir, ne evladım
ޞöyle başımı kaldırabilsem
Diyeceğim, gelin buradayım

Hem boşa aramayın öteki yarımı
Koynumda uyurken sarılı
Almış, bedenimden çekivermişler
Az ötede bir çukura, atıvermişler

Oysa mutluydum enkaz altında
Anlaşılması güç de olsa…

İstanbul – 22.08.1999 19:45