Bir burnundan getirebilsem her boyun
ޞiirden kitaba son nefesim kalabilse
Ihtiyaçsiz geceler şiirler insanlara
Insan denen yirtici hayvanlara
Marifet gibi yerin dibine batirsam artik
Edilenden pişman olunamaz görünüşte
Ardi sira vasitalarin tozundan paçavraya bak
Kovalamayin ve kopmayin ölesiye
Bakin kaldirin o yavruyu yerinden
Yiyecek, giyecek verin hatta uyutun
Ailesi gibi, bir daha sokakta birakmayan gibi
Bir kötü lamba bu yana geliyordu hani
Hani çit çikmayacakti caddede
Görünmez, ansizin oldu ve kesildi çigliklar
Bir yere çarpip takilip yuvarlanmasini
Dumanlar içinde bir yumruk kaçiyor sanki
Bir işaretle yaninda oturt artik
Delikanli, ayaga kalktin birden
Öfkelendin de istemeden bile olsa
Karşida otururken göz ayiramadim senden
Gelen geçenler arasinda,
Vurdumduymazlar içinde

Vücudum kaynadi sana işte o gün
Alin yazilarin en korkunç şahidi
Kahrolasi bir yüzyil içinde düşmüştü
Boşuna hem de boşu boşuna çirpiniyordu
Gözlerine götürürcesine ellerini
Karalari silmek istercesine bir hüzün çöktü
Gözyaşi delikanlinin yanagindan aşagi yuvarlaniverdi
Öyle bir tutamadi ki kendini
Yumruk kadar bir çocuk alt tarafi ne olacak dendi.

Kaynak: H.I.S