Akşamın seher yerin’den,
Güneşin şafak vaktine,
Ölümle yaşam; aynı cümle içinde!

Yürürken yorgun düşlerinden,
Toplumcu gerçekçi sayfalara…
Düşündüğün; bir ümit’in yası/nda!

Ütopik bir pencereden; gerçekçi bir düş’e,

Anladığın ve yaşattığınsa,
Bulanık, berrak; düşünce fırtınaları!

Vurmuştur; acının yazgısı zamanla,
Kader denen; alnındaki haritaya…

İnsanı yazmışsındır; şu satırlarda,
İnsanı anlarken: insanda!

ARİFİ