İnsan bu, dayanır herşeye
Gelip geçer acılar
Her sabah doğup akşam olunca batan güneş misali.
Acılar da biter.
Kanar yürek her acıda,
Kanar da kimseler bilmez sahibinden başka.
Kanayan yüreklerin,
Biten sevdaların
Unutulan sevdaların üzerine
Yeminler edilir her yürek acısında.
Hep aynı sözler söylenir:
“Bir daha asla!”
“Bir daha asla!”
Ama nafiledir!
Çünkü insandır´, acıya mahkumdur!
Ne acısız durur, ne sevdasız.
Çektiği acılarda bulur sevgileri,
Sevgilerde bulur tüm dertleri
Hiç pes etmez, hep arar…
Hep arar sevgiyi, acıyı, derdi kederi!
Önce sever sonra acı çeker
Bu hep böyledir!
Çünkü hayattır…
Çünkü insandır…
Acısız sevgilere hasrettir!