İlk İnsan (adem A.s.)

Maddesi toprak idi dünyanın öz maddesi
Tekrar toprak olacak vücudun her zerresi

İnsan olma payesi verildi ilk Ademe
Akılla donatıldı Adem erdi erdeme

Meleklere hitaben dedi Rabbül alemin
Tanımını yaparak gelişini Ademin

Halifem olacaktır kudretim izhar eden
Akıl verdim ki ona üstün olacak sizden

Endişe etmekteyiz fesatlar çıkaracak
Korkarız ki bu varlık yere kan akıtacak

Biz seni hamdederiz seni tespih ederiz
Seni Mevla bilerek seni takdis ederiz

İtiraz değil elbet sadığız yapılana
Hikmeti öğrenmektir iman etmişiz sana

Melekler rağbet etti bu şerefli makama
İtiraz etti iblis secde etmem Ademe

Allah gördü iblisi iblise sordu neden
Sen niçin olmadın Ademe secde eden

Ateş topraktan üstün diyerek sırt çevirdi
Secde edemem ona kıskanıp deyiverdi

Ateşten yaratıldım diyerek isyan eden
İblis itiraz etti üstünüm ben Ademden

Lanet ettim ben sana dedi şeytana Allah
Tart eyledim dünyadan sana artık yok felah

ޞeytan süre istedi ba’s gününe kadar bırak
Ben nasıl aldatırım o münafıkları bak

Sura üfleninceye kadar serbestsin dedi
Muhlis olan kullara erişemezsin dedi

Melekler Rabbimize sensin mutlaka Sübhan
Aczimizi bilerek yalnızca sensin Rahman

İlim senin haznende bize öğreten sensin
Hakikaten her şeyi,bilen sen,Alim sensin

Öğretmişti ademe eşyanın esmasını
Haber ver meleklere,eşyanın esmasını

Sonrada yaratarak Ademin zevcesini
Rahat edin diyerek cennetin müjdesini

İmtihan etti Rabbim hem Ademle Havayı
Men etti bir ağaçtan kesin meyve yemeyi

ޞeytan yedirmek ister sakın ona kanmayın
Sakın ola ağaçtan asla meyve almayın

Ne yerseniz yiyiniz cennette her şey sizin
Düşmeyin sakın ola tuzağına iblisin

Setretmişti Rabbimiz Mahrem olan yerleri
Mümkün değil görmezdi o ikisinin gözleri

ޞeytan ne yapıp etti yedirdi o meyveden
Hemence kaçıverdi kimseye görünmeden

Açıldı mahrem olan vücudun bölümleri
İncir yaprağı ile yaptılar örtüleri

Allahu Tealada nida etti onlara
Nasıl siz inandınız iblis olan şeytana

Ben sizi o ağaçtan nehyetmedim mi idi
ޞeytan size düşmandır ben demedim mi îdi

Yer yüzüne ininiz budur sizin cezanız
Artık orada durun ordan nasipleniniz

Orada yaşayacak orda öleceksiniz
Sura üflendiği gün ondan çıkacaksınız

Adem itiraf etti yaptığı hatâsını
Pişmanlık duydu elbet bildi ki tövbesini

Nefsine sitem etti azarladı kendini
Tövbeye devam etti kesmedi ümidini