Gizli kalmış bir fotoğraf ustasının
Çektiği portreler bunlar.
İlkinde bir kız çocuğu
Dağınık örgülü saçları,
Objektifin ta içine bakan
Meraklı gözleriyle soruyor:
Kaç para verecek bana bu amca
Çünkü zaman para demek sokaklarda
Kaç para verecek bana bu amca
ޞimdi bu soruyu nasıl cevaplandırmalı
Desek ki sanat için küçük kız
Senin tedirgin bakışının ölümsüzleştiği an
Sanat için sokaklarda bu denli dolaşmam.
Peki amca para eder mi sanat dediğin
Ah soru tanrılarıdır çocuklar,
hep cevapsız bırakılırlar.

Diğeri ölümüne yaklaşmış bir kadın
Belli ki farkında değil resminin çekildiğinin
Dişsiz ağzı aralık belki soğuktan
Gözleri buğudan okunmuyor, gözleri
Uçsuz bir bekleyişin simgesi.
Başına örttüğü yemeni anlatıyor geçmişini
Suskun bir göç kişisi
Yüzünde “ana diline bile aykırı hüzün”
Yırtık entarisinden sızan karanlık
Örtüyor günü, kırılıyor sessizlik, soruyor
Ne zaman döneceğim geri

Kaç para verecek bana bu amca
Ne zaman döneceğim geri
Çocuk para istiyor belki gitmek
Kadın dönmek istiyor belki ölmek
İki resim iç içe geçiyor şimdi
Ama hep o tanıdık bakış
Tüm sözleri önceden söyleyen
Çocuk kadının çocukluğu
Kadın çocuğun yaşlılığı
İki insan yok ortada yok iki portre
Fotoğraf da yok, olan retinamda donan
Küçücük bir an sadece.