Noktalama hatalarını affetmedi diyaloglarımız
Hava mıydı soluduğumuz?
Aşktı, umuttu soluduğumuz
Sevinçti damarlarımızda dolaşan
Boynumuza dolanan sıcacık kollar
İdam ipine dönüştü zamanla
ve asla tahmin edemedik
Altımızdaki tabureyi kimin tekmeleyeceğini
Yoktu ikinci defası heyecanlarımızın
Tekrar göremiyorduk o düşü yeniden
Tadamıyorduk aynı tadı
Yarım kalıyordu kelimeler
Birleştirmekse mümkün olmuyordu
Soğumadan içilemiyordu hiçbir zaman
Çaycının masaya bıraktığı çaylar
ve çaycı her zaman
Masaya iki dolu bırakıp, bir boş geri alıyordu
Tek bir yanlışın mı kurbanıydı tüm doğrular
Kimbilir tercih hatasıydı belki de
Savrulup gidiyorduk oradan oraya
Tek kişilik kavimdik
Her zaman yanımızda olan ise
Sadece gölgemizdi