Bir ulu çınarın
Ayrı iki dalı gibiyiz
Sen bir dalı
Dalların en körpesi
Göklere yıldızlara yakın
Doruktasın

Dilersen
Portakal rengine boyanır bulutlar
Akşamları hâyal içindesin
Samanyolundasın geceleri
Seyran edersin

Ben öteki dalı
Çınarın gövdesine yakın
Eğilmişim
Kara toprak kemend atmış boynuma çeker

Ben çekerim
Ecel teri döktürür
Her düşen yaprak

Gayrı yalnızlıktan
Böcek seslerinden usandım
Bakma aradaki dallara
Son gücümle biraz ben doğrulayım
Biraz sen eğil

Kaynak: İki Dal 1957