senin bilyelerin var çocuk
bayrak gibi kırmızı
gökyüzü kadar mavi
ve simsiyah gece gibi…
benim boyalarım
bir sandık dolusu aynı renk
senin güzel elbiselerin var!
kısa kollu gömleklerin
ve mavi pantolonun pabuçların
annen var baban var sonra
sen bilmezsin
yıldızlardan anne yapmayı
ağaçlara tırmanıp kiraz çalmayı…
elbiselerin kirlenir…
üşürken güneşe sarılmayı baban yerine
sen bilmezsin çocuk
sana korktuğun zaman annen anlatır masalı
bana parktaki ağaçlar…
olsun çocuk hepsi senin olsun!
hiçbir şey istemiyorum
istesem de olmaz ki zaten
yine de sen benim kadar mutlu musun

ne ağlarsın be çocuk
ağlamak benim sana ne oluyor
senin ‘güzel çocuk kitapların’ var
benim
bütün çirkinlikleri gösteren gazetelerim
gece boyu üzerime örttüğüm…
kim inanır çocuk
aynı şehri paylaştığımıza
aynı sırayı
ve sevdalarımızı…
öyle olsun çocuk öyle olsun
bütün mutluluklar senin olsun…

1997