Gözün görmediği anlar var
Sesin duyulmadığı
Titreten soğukta üşütmeyen zamanlar.

İhtimali bile yoktu aslında
Ne boş odanın,
Eşyanın sessizliği.
Ne de yaprak yaprak dökülen sonbahar takvimindeki
Yanyana rakamların artık dönülmez pişmanlığı.

Bir bisiklet vardı
Rengini aklınıza yazdığınız
Sonra bakkal önünde
Çocukların umutlarının
Hiç bitmediği
Dudağınızda binbir ses,
Bir orkestraya bir ıslıkla direndiniz.
Yüksek umutlar biriktirdiniz
Ufkunu göremediğiniz denizlerle alakalı
Belki de
Dağların maviliğini renkli yağmurlardan sanırdınız.

Gözün görmediği anlar var
Sesin duyulmadığı zamanlar
İşte ihtiyar çocuk,
Seni ancak soğukta üşümeyen anlar.

Ankara – 2006