Pembe umut salkım saçak ufukta
Mavi gülde terleyen acımız var.
Bizi zamanın vuslatı yakmakta
Tevhidin tebliğine sancımız var.

Yazan neyi yazar, neden ne için?
ޞiir şaire, şair nefse perçin
Hamlığımız pişmek bilmez ateşte
Nefreti tökezleten gücümüz var.

Sevdalar mı eşitlendi hasetle
San’atları satan tefecimiz var.
Riyânın hamallığını aştık da
Beyin peteğinde küfecimiz var.

Gururlarda kaybettik kendimizi
İmzalarda kabarttık nefsimizi
Kalemle oynamayı sanat sandık
BİR sanatçıya ihtiyacımız var.

Ağustos 1984