Halet-i Ruhaniyeme

İçimi titretiyor,
Ürpertisi yalnızlığımın.
Bir uğultu dökülüyor,
Kenarından bir uçurumun.
Duymak ister gibi sensizliği.
Rüzgarlara vermek benliğini.
Üfürmek üstümden sihr-i efkarını!
Beyhüde olmuyor!
Sensiz olmuyor!
Çaresizliğini duyuyorum ızdırabın,
Lakin elveremiyorum.
Uzandıkça ellerim,
Sana elveremiyorum!
Divane ellerim,
Sensizliği bulamıyorum.
Aklımı tutamıyorum..

İstanbul – 27.01.2007