Bir aşk geçti içimden
İçim bir aşka geçti
Ne içime söz geçirebildim
Ne aşkıma
Bütün piyonlarım açıkta
Atlarım ve fillerim sakat
Vezirim esir düşmüş -kime bilinmez-
“ޞah-mat” oldum, şahbaz oldum
Savaş meydanında kaldım sonuna kadar
Ama artık ne savaş vardı
Ne uğruna savaşılacak bir aşk
Beyazlar intihar etti
Siyahlar ise zaten hep siyahtı
Karışşaydı renkler
Belki başkalaşırdı her şey
Kaos teorisiydi hayat
Sükûna ermedi, düşürdü beni bitap
Zaman geçti
Çizerek kalbimin üstünü
Gün geldi
Uzlaştım -kendimle-
Taşlarımı dizdim yeniden
Karşıma oturttum “O”nu
Ulaşılmaz bir boyuta
Durdum sakin ve sükûn
Oyun başlamayacaktı
Hayat oyundu zaten
Ben rayların üstündeyken
Bakalım içimden
Tren mi geçecekti
Aşk mı?
Öğrenince cevabı
Size haber ederim dostlar
O zaman ne ben, “ben” olacağım
Ne beyaz
Ne siyah
Sadece gri…