Uçup gitti uzaklara, ansızın,
Uçup gitti, bana birşey demeden,
Güzel gözleriyle gülümsemeden.

Al yeşil bakardı maviliklerden,
Al yeşil bakardı, hep nazlanırdı,
Geceler git gide beyazlanırdı.

Bir Leylâ hüznüyle gülümserdi hep,
Bir Leylâ hüznüyle gelmişti, gitti;
Hüznün en güzeli ona âitti.

Ömrümün en parlak yıldızıydı o;
Ömrümün en parlak, en saf düşüydü;
Aşkın çırıl çıplak görünüşüydü.

Hırsızdı geceler onun yüzünden,
Hırsızdı seneler, aylar, haftalar;
Ve öyle kalacak mahşere kadar.