Gözyaşlarımın ilk düşüşüydü toprağına o şehrin
Buzdan soğuk,
Ateşten sıcak
Ve deniz üstü asılmış gözlerimin hüzün buğusu
Kıvrılmış bir söğüt dibinde
Oturur durur mazim
Başı önünde

Direnişim ağrı,
Susuşum cilo
Gırtlağıma hapsedilmiş yenilgiler
Yutkunsam, bir kez daha kayacak tabure
Ayak uçlarımın altından
Ve bir daragacı doguracak yine en sancılı kederini..

Ey gözlerimin ferini denizine
Damla,
Damla
Süzdüğüm şehir
Bu ilk matemmidir ki rüzgarına sürülen
Ve ilk hüzünmüdür toprağında yeşeren
Ağla benimle hüzün şehri
Sende ağla…