Gücenmedim sana hiç yoksun diye
Geleceksin bir gün bekliyorum
Sen de unutmadın beni biliyorum
Hüsran ile bitmesin sonu diye

Gücenmedim sana hiç, yoksun diye
Gömdüm kalbimin en derinine
Yerini mıh gibi çaktım aklımın
En sevda dolu yerine…

Gücenmedim sana hiç, yoksun diye
Ayrılık bu dedim yaşanır tüm sevdalarda
Olmazsa sevda denmezmiş zaten adına
Ben o kadar çok aşık oldum ki
Alışkınım hem sevdaya hem de ayrılıklara

Gücenmedim sana hiç, yoksun diye
Hayalinle avuttum kendimi hep
Sordum hesabı kendi kendime
Acaba çok sevmem miydi ayrılığa sebep

Gücenmedim sana hiç, yoksun diye
Gözyaşım sel olmuş umurumda değil
Eş dost terk etmiş dokunmaz bana
Bir tek! Dayanamam yokluğuna
Öyle bir hale düşmüşüm ki şaşkınım
Sağım solum hiç belli değil

Gücenmedim sana hiç, yoksun diye
Beni üzen sadece ayrılık değil ki sevgilim
Saçlarına dokunamamak, ellerini tutamamak
Öpememek dudaklarından seni doyarak
Bakamamak güzel yüzüne mehtabın altında
Ve bir daha hayallere dalamamak seninle
Bu üzüntülerle kavrulmak üzereyim
Kül olsam da bitmez sana sevgim
Sen üzülme benim halime dedim ya; ben alışkınım…
Bu ne ilk ne de son
Ben yıllardır gözyaşı döküp ağlamışım
Ben defalarca hüsrana uğramışım…