İşte hürriyet, demişler; başkasına zarar verme ne olursa olsun.
İster nefsin kudursun.
Elinden ne gelir? Onu kulu kölesi olmuşsun.

Oysa böyle mi olmalı ey aciz mahlûk!
Ey insan denen fakir-i mutlak!
Hadsiz muhtaç Ganiyy-i Alelıtlak.

Asıl hürriyet abdullah olmakta,
Bak böyle olunca padişah da,
Secde eder senin yanında.

Diyorum ne başkasına zarar ver,
Ne de kendine,
O sana binmesin sen bin nefsine.

Sonra vur ibadet kamçısını,
Öğren rotanı İslâmiyet’ten,
Mihmandar edin kendine yüce peygamberi(a.s.m)
Allah yolunu açık etsin ebedi.

Öl bu halde, bir hürriyet daha seni bekliyor,
Ruh bedenden sıyrılıp yıldızlara gidiyor,

Mekânlar artık uzak değil,
Zaman sana ilişemez,

Seyeran eyle merak ettiğin yerleri,
Ne güzeldir kehkeşanın kandilleri.

Hep beraber bir mecliste,
Kutlayın Allah’a abd olmayı,

Ne güzelmiş değil mi bu hürriyet?
Yaşasın Allah’a âbid Cumhuriyet.

Yenişehir/Bursa – 14.11.2005