saçmasapan bir geceydi işte
gündüze küsmüş ayın, gecenin kuytusunda
yapayalnız bir yıldızdı o
süzülüyordu dar sokak kaldırımlarında
köşeyi dönüp avuçlarımı ısıtmaya çalışırken gördüm onu
rüzgarın kalbime vurmadığı bir köşeydi
yüzüne baktım,
gözleri yanıyordu sokak lambalarının altında
yemyeşil gözleri
karşı kaldırıma oturdu usulca
kırmızı eteği dolanıyordu bacaklarına
küçük ama güçlüydü dizlerini ovuşturan elleri
öylece izliyordum rahatsız olacağını hiç düşünmeden
kafasını kaldırıp titreyen dudaklarıma baktı
ve sesini duydum “sigaran var mı?”
cebimin yerini unutmuş gibi öylece kaldım bir an
“var!” dedim “var”
yerinden kalkıp yanıma geldi
kocaman gözleri vardı küçücük dudaklarına inat
yemyeşildi gözleri
kirliydi kirli olmasına zayıftı da biraz
ismini sordum “hayat” dedi
bana ismimi sormadı hiç
sigarayı alıp öylece süzüldü yanımdan
belki çok isim vardı hayatında anlamı olmayan
bir tane daha olsun istemedi
uzun uzun baktım ardından
fısıldadım sonra rüzgarın uğultusunda
“hoşçakal hayat”
ve yürüdüm kısa da olsa hayat bulan o dar sokaktan