Aşk, soğuk bir ten aldatmacası
Yanık bir yüreğin kor hali, bir metafor, belki bir soykırım
Çocukluğunun geçtiği o soğuk yıllar
Yeryüzünün kimsesiz şairi!
Kiminle konuşsan, kimi sarsan kollarına
Hep bir histeri ve nevroz hali
Güzelim, kadersizim benim!
Güneşi geceleri sırtında taşırken
Yürüdüğümüz çıkmaz sokaktaki su birikintisine bakıp
Dünyaya şu zamana dek edilebilecek en okkalı küfrü edişin
Aklımdan gitmiyor..
Keşke her şey kırmızı kazağına düşen saç telin kadar güzel olsa
Her geçen gün biraz daha ölsek seninle
Kendimizi kayıp ilanlarında arasak,
Sonra bulup tekrar kaybolsak
Olmaz mı?

İstanbul – 22.03.2007