Hikmet veren; ekmeği de verendir
Hikmet deren; ekmeğe de erendir,
Hakk gözünden gayrısını yerendir..

Hikmet gözü ile bakmayan bilmez;
Ekmek kapısının sırrına ermez

Yunus Emre; bilmeyince himmeti;
Taptuk kapısında çekti zahmeti,
Kırk yıl odun çekti; gördü rahmeti

Hikmet gözü ile bakmayan bilmez;
Ekmek kapısının sırrına ermez�

Çok okumuş; anlamamış “Kelâm”ı!
“Hikmet” dedim; kesti benden selâmı!
“Rezzâk” ile bir tutuyor Belâm’ı!

Hikmet gözü ile bakmayan bilmez;
Ekmek kapısının sırrına ermez

Hikmet Baba’nın yurdudur Erzincan.
“Hikmet” dedi; her kelâmı heyecan..!
Duymadılar; deprem aldı nice can

Hikmet gözü ile bakmayan bilmez;
Ekmek kapısının sırrına ermez

Dön yüzünü “Hikmet” denen güneşe!
İş, aş ve eşi bulursun peş-peşe
Gölge gibi peşinden gelir neşe!..

Hikmet gözü ile bakmayan bilmez;
Ekmek kapısının sırrına ermez

Hikmetten bir kelime öğrenirsen;
Dünyayı alçak görürsün; üstün sen..
Gam çekmezsin; olursun gamdan esen

Hikmet gözü ile bakmayan bilmez;
Ekmek kapısının sırrına ermez

Hikmete, râm olmayanların sonu:
On binler kuyrukta; alınır on’u!
İş, aş, eş bulunmaz; bitmeyen konu!!

Hikmet gözü ile bakmayan bilmez;
Ekmek kapısının sırrına ermez

Dallı Mustafa’dan hikmetli sözler:
Hikmet gözüyle bakmayınca bizler;
Ardı sıra gelir; deprem, krizler

Hikmet gözü ile bakmayan bilmez;
Ekmek kapısının sırrına ermez

Sarıcakaya – 23.09.2005