beni kimler terketmedi ki…
ıssız gecelerden tutun… soğuk düşlere…
sevgi dediğim umutlardan tutunda…
yalnızlığımı anlatan dörtlüklere…
ay karanlığı günler yüz üstü bıraktı…
ya o’nsuzluğa ne demeli.. .
kadehler dolmadan tükeniyor…
güller açmadan soluyor…
kuşlar bile artık uçmuyor…
gözlerim, onlarda ağlamıyor…
nedir bu üstümdeki kara bulutlar…
şımarık bir yalanla giden o’nun ardında…
gerçek bir güne ulaşamayan…
zavallı, zavallı bir ben kaldı şimdi…
dört mevsim sanki koynumda…
sahiller utangaç, dalgalar suskun…
denizden zaten haber yok…
ağaçlar küsmüş gibi…
bulutlarla eskiden dargındım…
zamansız yağan yağmurlar yüzünden…
katil bir sevdanın yası var içimde…
dün nasıl olduysa biraz ağladım…
neler geçti kalbimden bir bilsen…
acımıştı yüreğim… ağlamıştı da…
hiçbirşeysizim bil…
anla ki herşeyimdin…

Konya – 09.11.2006