Durgunlaşırım bazen,
Evim, mahallem ıssız bir ada olur
Hep böyle zamanlarda gider komşumuzun oğlu….

Bir mısra yazarım şiir olmaz devamı
Sonrası gelmez hayallerimin
Derin bir boşluktur, yanlızlığın
eni – boyu

Penceremden,
Delikanlılığı ters giymiş çocuklara bakarım
Sonra O’ nun penceresine
Ardından yumuşacık çırpılan kanatlara takılır
Seyre dalarım bir kuşu..

Annemin bunlardan haberi olmaz
Ben de bilmem annemin bir gününü
Yanlız akşam olunca, sofrada buluşuruz
”Bekle anne, getiriyorum tuzluğu”.