hücrelerimin zafer nidalarıyla kabullendiği
yenik düştüğüm mağlubiyetim.

kadınlığını savurduğun etek uçların
utangaç, uçuk pembe yanakların
ten uymunu yakalayan,
tahriş olmuş çıplak ifaden
tüm kadınları çirkinleştiren
büyüleyici bir etki.

zamanı silmek için
her saniyeye bağladığım yalansın.

hiçbir şeyimsin, hiç kimsemsin
gidince herkesin benzediği
hiçliğime sığınan mülteci
gaybana vurgunsun

yaz günü ansızın bastırıp
sığınacak köşe bırakmadan
sırılsıklam bırakıp giden
sağanak yağmursun.
sırılsıklam,
rakımı yudumluyorum sana
bendeki gitmene, bitmene…

İstanbul – 2005