Hey ağalar benim nem var ellerden
Benim ağladığım kendi halimdir
Bir güzeli bir horyada vericek
Ta ölünce ol güzele zulümdür

ޞunda bir dânâ ehli dil gelse
Her kişinin gönlündekini bilse
Bir kişinin sevdiğini el alsa
Ele bir gün ona her gün ölümdür

El ne bilsin âşıklığın hâlinden
Dermek ister yârin taze gülünden
Ağyar ile müddeinin elinden
Benim ciğerciğim dilim dilimdir

Sabahleyin üstümüzden geçersin
Dertli gönüllerin derdin açarsın
Bu Hasan Dede’mden niçin kaçarsın
Demedin mi Hasan Dede’m kulumdur